Af en toe kan ik me enorm opwinden over bepaald gedrag van mijn vrouw. Vanochtend was zo een voorbeeld. Het lukte me vandaag niet om om 06.00 uur mijn bed uit te stappen en te gaan joggen. Ik lag te lekker en gaf toe aan mijn slappe wil om me lekker nog 2x om te draaien. Uiteindelijk stond ik pas om 07.15 uur onder de douche. Op zich had ik daarna nog genoeg tijd om in ieder geval even mijn mail te checken en de financiën te doen voor ik onze jongste dochter rond 08.10 naar school bracht met de auto. Maar toch baal ik natuurlijk dat ik weer toegegeven heb aan mijn snooze gedrag.
Mijn vrouw vond het nodig om ook nog even een beetje zout in de wonden te strooien door iets in de trant van weer niet om 06.00 uur opgestaan he naar me te roepen. Voor ik onze dochter naar school bracht, zei ik tegen mijn vrouw dat ik even mijn nieuwe pinpas ging activeren bij de geldautomaat bij de supermarkt en vroeg ik haar of ik gelijk iets mee moest nemen. Ik moest sowieso kattenbak korrels halen, want toen ik vanochtend de kattenbak in haar kantoor schoonmaakte, signaleerde ik dat de korrels op waren. Nee, ze had niks nodig, prima. Ik die kleine meid naar school brengen, in de vrieskou welteverstaan en daarna door naar de supermarkt. Pasje geactiveerd en naar binnen, ik nam 3 of 4 chocoladebroodjes mee, een flesje Jus d'orange en een starbucks koffie voor mijn oudste.
Eenmaal thuisgekomen bedacht ik me dat mijn vrouw zich irriteerde aan de bladeren van de bomen die zich bij onze voordeur opstapelden. En zelf irriteerde ik me daar overigens ook aan. Onder het motto van stel dingen waar je geen zin in hebt niet uit pakte ik de bezem uit de schuur en stoffer en blik uit de kast en begon ik te vegen. Ik had geen handschoenen aan en mijn handen waren binnen no time ijs- en ijskoud. Ik was een kwartiertje bezig met vegen en heb daarna ook gelijk een fiets die al een poosje in onze voortuin stond naar achteren gebracht. Daarna snel naar binnen om mijn handen die behoorlijk begonnen te steken op te warmen. Even een kop thee erbij en lekker 2 chocoladebroodjes erbij. Meestal eet ik niet voor 12.00 uur, maar ik had er vandaag gewoon zin in. Die 2 broodjes smaakten naar meer (suikerverslaving 1-on-1) en ik gaf toe aan de verleiding en at ook het laatste broodje op. Ik was er niet trots op, maar fuck it.
Terwijl ik het laatste broodje aan het eten ben, open ik instagram op mijn telefoon en check vluchtig wat filmpjes met geluid. Op het moment dat ik mijn laatste hap neem en mijn telefoon uit doe en mijn laptop open klap, komt mijn vrouw uit haar kantoor lopen. In het voorbij lopen sneert ze dat mijn telefoon te hard staat. Vervolgens loopt ze de keuken in en vraagt me op een nogal verwijtende toon of ik alle croissantjes (het waren chocolade broodjes, maargoed) opgegeten heb. Als ik vervolgens ja zeg, vraagt ze of ik niks voor de kinderen bewaard heb. Vanaf dat moment beginnen we te ruziën en wind ik me enorm op met als gevolg dat ik echt even helemaal klaar ben met haar. Ik verlies de macht over mijn emoties!
Wat mij kapot irriteert is niet alleen wat ze zegt, maar ook hoe ze het zegt, zowel de toon als haar non-verbale houding. Het begint in de ochtend over het niet om 06.00 uur opstaan. Luister, óf help me om 06.00 uur opstaan óf als je dat niet doet en het ook zelf niet doet (zoals je ook had voorgenomen), houd dan lekker je commentaar voor je. Dan een sneer maken over het feit dat ik op instagram een filmpje met geluid kijk, simpelweg omdat je je irriteert dat ik nog op instagram zit, terwijl jij er zelf al maanden af bent. Mijn leven, mijn keuze, dus shut the fuck up aub. En dan de sneer over het feit dat ik alle croissantjes op eet. Again, mijn leven, mijn keuzes, ik ben niet je kind die op je commentaar zit te wachten of het nodig heeft. En dan het hele verhaal over waarom ik niks voor die kinderen heb overgelaten of meegenomen heb. Alsof ik niks voor mijn kinderen nodig heb. Als zij iets willen, ga ik het voor ze halen. Het is woensdag en haal die kleine om 11.30 weer op, dan mag ze mij vertellen wat ze wil. Ik heb notabene ook nog jus d'orange en starbucks koffie voor mijn oudste en mijn vrouw meegenomen. En dan nog het volgende, ik vraag je of ik iets bij de supermarkt moet meenemen, je zegt volmondig NEE en dan daarna klagen dat ik niks uit mezelf heb meegenomen. Dan ben je toch niet goed of ligt het aan mij?
En wat me dan nog het meeste irriteert, is dat er nooit een opmerking gemaakt wordt over alles wat je wel doet, het lijkt wel alsof ze altijd iets moet zoeken om negatief over te doen en mij te corrigeren of te verwijten. Dat ik het bed al opgemaakt heb, de tuin heb aangeveegd, onze kleinste naar school heb gebracht in de vrieskou, daar hoor je helemaal niks over. En voor de goede orde, dat hoeft ook niet, maar dan wel opmerkingen maken over de dingen die ik jouw optiek niet goed doe, daar neem je wel de tijd voor. Ik vind het serieus vermoeiend en vooral ook niet leuk. Waarom kunnen we niet juist de positieve dingen benoemen bij elkaar, elkaar een goed gevoel geven en elkaar helpen (bijvoorbeeld om 06.00 uur opstaan) en daar energie insteken. Het is serieus het gedrag dat ik ook bij haar moeder zie. Let wel, dezelfde moeder met wie mijn vrouw zelf al ruim een jaar geen contact heeft, omdat ze vindt dat haar moeder haar altijd op een negatieve manier behandeld heeft. Voor mij is de cirkel wel rond hoor wat dat betreft.
Het storende is dat ik hier al vaker met haar over gesproken heb, ook in een niet-ruzie vorm, maar het komt gewoon niet binnen bij haar. Sterker nog, ze kijkt me dan echt aan op een manier alsof ik loop te zeuren, oftewel ze neemt mijn gevoelens hierover niet serieus. En ook dat is precies wat zij haar moeder ook verwijt. Ik snap niet dat ze zelf niet inziet dat ze dat gedrag letterlijk over heeft genomen. Ik heb mijn vrouw desondanks weer gevraagd om eens na te denken over wat ik zeg, maar ik weet dat ze dat toch niet gaan doen, dus ja wat nu? Ik vind het vooral heel erg jammer en het heeft zeker wel invloed op onze relatie of in ieder geval hoe ik naar onze relatie kijk. Ik weet niet hoe ik dit kan veranderen, want daar heb je tenslotte 2 mensen voor nodig. Maar wat ik wel kan veranderen, is hoe ik erop reageer. Zoals ik al zei, ik verlies de macht over mijn emoties op die momenten. Ik verlies de controle over mijn humeur, voel me aangesproken, zelfs gekwetst en ik laat haar dus vrij regelmatig bepalen hoe ik me voel en in het leven sta. Daar wil ik mee stoppen, ik wil een schild maken dat die negatieve invloeden van buitenaf stopt, zelfs als ze van zo dichtbij komen. Maar hoe?
Kijk, heel eerlijk, er zit ook een flink stuk bij mezelf. Want ik baal zelf dat ik niet om 06.00 uur op sta, dat ik instagram nog steeds best veel open en teveel slechte dingen eet. Dus die irritaties voel ik al, maar dat kan ik handelen, omdat het mijn emoties zijn. Wat ik laat gebeuren als mijn partner erover begint of me aanspreekt op bepaald "slecht" gedrag, is dat dat mijn eigen irritaties katalyseert. Maar dat gezegd hebbende, kan ik me ook kapot irriteren als ze iets zegt en doet wat in mijn optiek nergens op slaat en waar ik zelf geen slecht gevoel over heb. Ik ken zoveel mannen die dat gedrag van hun vrouw gewoon van zich af laten glijden en daar ben ik jaloers op. Dat je gewoon kan denken bij jezelf van ach laat lekker lullen, ik doe toch lekker mijn ding, zoek het uit. En ik denk dat dat tot op zekere hoogte ook gewoon goed is. Niet alleen voor jezelf, maar ook om je vrouw in te laten zien dat het geen nut heeft wat ze doet. Soms is praten zilver en zwijgen goud, daar ben ik van overtuigd. Nu geef ik haar ook wat ze wil, ze wil een reactie en die krijgt ze. Ik denk serieus dat als ze merkt dat het me niks doet, dat ze er dan wel mee ophoudt. En let wel, het gaat dan om dit soort kleine dingen natuurlijk en niet om de dingen die echt belangrijk zijn.
Dus wat nu? We zijn nu boos of geïrriteerd op elkaar. En boos zijn, kost energie, dus dat wil ik niet. Ik laat mijn boosheid dus voor wat het is, want ik heb het nu zelf al van me afgeschreven. Ik heb het geanalyseerd en mijn conclusie getrokken. Ze is niet in staat om mij op dit vlak te geven wat ik nodig heb, dus ik kan wel proberen om haar te veranderen, maar dat lukt niet met praten. Nee, ik ga vanaf nu vooral mijn eigen emoties en gedrag beter reguleren. Dat vraagt wel geduld en alertheid van mijn kant. Dat laatste is vooral belangrijk, de volgende keer dat ze weer een opmerking maakt die ik niet terecht vind, dan moet ik alert genoeg zijn om dit gelijk te herkennen en mijn tactiek toe te passen. En die tactiek is op dat moment mezelf uit de situatie verwijderen. Dus of helemaal niet reageren of weglopen of het sarcastisch weglachen. Geen woorden meer gebruiken dus en uit die discussie blijven, want daar gaat het mis als we het hebben over haar de macht geven over mijn emoties. Het welbekende ik kan niet bepalen wat er gebeurt in de wereld, maar ik kan wel bepalen hoe ik erop reageer verhaal. En dat geldt dus voor zowel de mensen dichtbij me, zoals mijn vrouw, maar ook voor alle anderen om me heen, zowel vreemden als bekenden. Ik ben me er (al langer) van bewust, maar het is me nog niet gelukt om ook daadwerkelijk toe te passen. Ik laat mijn stemming en gevoel nog te vaak beïnvloeden door derden en ga daar vaak niet goed genoeg mee om. Maar goed, laten we maar eens kijken hoe dit gaat, ik blijf de ervaringen en voorbeelden hier delen.
Ok, voldoende daarover. Wat zijn mijn doelen en taken voor vandaag en de komende tijd. Het is vandaag woensdag, heb net mijn kleine meid van school gehaald. Zij gaat vanmiddag met mijn vrouw en moeder op pad, ik ga niet mee. Geen zin in mijn vrouw en heb ook echt wat anderen dingen te doen voor de site. Verder ga ik vanmiddag om 16.00 uur trainen; crossfit wod doen en afsluiten met 100 reverse lunges, want dat is onderdeel van de nieuwe challenge die vandaag van start gegaan is met ons groepje. Daarna thuis lekker douchen en eten. Vanavond wil ik even naar de praxis om wat spulletjes te kopen voor onze nieuwe kantoorruimte die ik boven aan het maken ben. Als ik die heb, kan ik morgen gaan starten met klussen en daar heb ik best wel zin in eigenlijk. Verder echt na achten niet meer eten, op tijd naar bed, want morgen weer nieuwe kansen om om 06.00 uur op te staan en te gaan joggen. Dat zijn sowieso mijn doelen voor de komende tijd, tussen 12.00 en 20.oo uur eten (intermittend fasting) en om 06.00 uur in de structuur opstaan. Laten we het dag voor dag bekijken, letgo!
Einde.