And... we're off! Vandaag (zondag) om 15.00 uur is mijn vastenperiode van 72 uur ingegaan. Iets later dan gepland, maar alsnog helemaal prima. Zoals ik in mijn vorige blog al aangaf, denk ik dat dit voor mij het beste timeframe is om 72 uur te vasten. Vanochtend besloten om mijn crossfit workout over te slaan. De afgelopen dagen heb ik elke dag wel wat gedaan en ik voelde me er content mee om vandaag een dagje over te slaan, mede ook met het vasten in mijn achterhoofd.
Vanochtend rond 08.30 opgestaan met die kleine, zelf iets eerder gegeten dan normaal, rond 10.30 uur, nadat ik wel om 09.00 uur mijn dagelijkse gembershot met creatine genomen had. Ook mezelf lekker een portie poffertjes gegund met behoorlijk wat poedersuiker. Tussen 11.30 en 12.00 uur ben ik samen met mijn buurjongen onze wekelijkse cold water plunge gaan doen bij het strandje hier verderop. Dat plungen doe ik nu ongeveer een jaar. Ik ben begonnen met een ijsbad in mijn achtertuin, een soort mini tobbe, waar ik op mijn hurken tot mijn schouders in zat. Tijdens de warme periodes was mijn tobbe gevuld met kraanwater, welke ik aanvulde met ongeveer 4 - 6 kilo ijs. Dat liet ik dan even smelten, waardoor de tobbe een watertemperatuur had van ongeveer 4 - 8 graden. Ik plungde ongeveer 2 - 4 keer per week, tot mijn tobbe een maand of 2 geleden lek raakte. Sindsdien plunge ik ongeveer 1 keer per week hier in de lokale plas. De temperatuur varieert van ongeveer 2 tot 8 graden, dus tot de lente echt begint, is dat prima. Vanaf het moment dat het water hier te warm wordt, koop ik weer een nieuwe tobbe.
Maar goed, lekker even geplunged dus, was behoorlijk pittig, maar toch weer een persoonlijke overwinning en goed voor mijn mindset. Daarna lekker in een warm bad geweest en een korte powernap gedaan. Toen Lynn thuis kwam met de boodschappen, hebben we lekker gelunched. Ik had 2 grote zaden en pitten pistolets met carpaccio en een cola zero en was iets voor 15.00 uur klaar met eten. Vanaf dat moment startte mijn challenge!
Dag 1
16.30: we zijn anderhalf uur onderweg en het is grappig hoe dat stemmetje in mijn hoofd nu al begint. Toen ik net typte over cola zero voelde ik gelijk een behoefte om er weer eentje te drinken. Dat is natuurlijk enerzijds de aspartaam die de honger op wekt, maar het is ook het besef dat ik iets niet mag, waardoor ik het nog liever wil (mindfuck). Ik kijk ook al weer vooruit naar vanavond en vannacht. De superbowl is vanavond vanaf 23.00 uur en duurt waarschijnlijk tot een uurtje of 02.00 schat ik in. Normaal gesproken gaat dat gepaard met chocola, cola-zero, ijs enzo, maar nu heb ik dus niks, behalve water, thee en electrolytes, niet echt iets om naar uit te kijken. Maargoed, ik heb mijn doel scherp en weet dus wat ik doe, waarom ik het doe en uit ervaring weet ik wat er komen gaat.
Voor de komende 24 uur heb ik nog voldoende energie via calorieën in mijn lichaam zitten, dus de enige cravings die ik ga krijgen, zijn die naar lekker dingen (troep). Het is gewoon een kwestie van doorzetten, verstand op nul en sterk zijn. Ik wil ook proberen er niet chagrijnig of zielig over te doen dit keer. Het is mijn keuze om deze strijd te voeren en ik moet gewoon trots zijn op wat ik voor mezelf aan het doen ben. Niet aanstellen dus, niet mezelf zielig vinden, nee gewoon rustig en standvastig zijn. Niet teveel over lullen met anderen ook, zo spannend en fantastisch is het allemaal niet voor anderen. Voor mezelf wel, het is een challenge die me niet eerder gelukt is te volbrengen of vol te houden. Nu gaat dat me wel lukken en daar mag ik zeker blij en trots op zijn.
Strakjes eerst maar even "lekker" een kop thee drinken en even chillen op de bank. Als ik het op kan brengen, wil ik vanavond als mijn gezin aan het eten is even gaan hardlopen. Maar ik ga mezelf het niet opleggen, ik zie wel hoe het komt en waar ik zin in heb. Bezig blijven is wel het recept, dus als ik onrustig wordt, moet ik gewoon wat gaan doen. De eerste 2 uur zitten er bijna op, nog maar 70 uur te gaan :). Oh, misschien wel leuk en interessant om een stukje data bij te houden, alhoewel ik geen echte professionele hulpmiddelen heb helaas. Volgens mijn bol.com weegschaal van een paar tientjes, woog ik vanochtend voor ik ging lunchen 91,3 kilo, was mijn BMI 27,6 en mijn lichaamsvet 28,5%.
Dag 2
14.15: bijna 24 uur aan het vasten, officieel is het dus nog de eerste dag, maar omdat er een nacht tussen zit, is het makkelijker om dit als dag 2 aan te duiden. Hoe gaat het? Gisteravond was het geen pretje. Ik maakte het mezelf nog extra moeilijk door op te blijven voor de superbowl, maar uiteindelijk toch rond middernacht in slaap gevallen. Uiteraard was het een strijd en wat heel duidelijk werd, was dat dat stemmetje in mijn hoofd continue probeert me voor te liegen en te verleiden om te stoppen met mezelf zo te laten lijden en toe te geven aan mijn trek. Ook vanochtend was het het als eerste weer dat stemmetje dat me probeerde negatief te beïnvloeden en met ervan te weerhouden mijn doelen te bereiken.
Vanochtend heb ik eerst die kleine weggebracht en daarna de superbowl teruggekeken. En daarmee test ik mezelf wel direct maximaal voor mijn gevoel. Leuke dingen kijken op tv gaat bij mij hand in hand met lekker dingen eten, terwijl als ik bezig ben ik daar veel minder mee bezig ben. Maar het ging goed, vooral omdat ik me, in tegenstelling tot mijn vorige periode vasten ongeveer 4 maanden geleden, ervan bewust ben dat ik een mentale strijd aan het leveren ben tegen dat stemmetje dat me continue voorliegt. Dat stemmetje is waar David Goggins in zijn boeken ook continue op terug komt. Het gaat over controle over je mind hebben. En je mind probeert je op allerlei manier te saboteren en je ervan te weerhouden dat het jezelf moeilijk maakt en weerhoudt je daarmee om te groeien. Ik kan natuurlijk niet bij een ieder naar binnen kijken, maar bij mij werkt het in ieder geval wel zo dat mijn mind me continue verleidt om keuzes te maken waarvan ik ze met logisch verstand nooit zou maken. Vroeger ging het bijvoorbeeld over studeren, waarbij het stemmetje in mijn hoofd me er vaak van overtuigde dat ik gewoon lekker moest gaan chillen of iets anders leuks moest gaan doen. Daarna ging het over gokken, waarbij het stemmetje me continue vertelde dat het wel goed zou komen en dat ik kon winnen. En nu gaat het vaak over het verleiden van het eten van lekkere (slechte) dingen of niet trainen omdat ik een pijntje heb.
Ik had het er net met Lynn over toen we gingen wandelen, dat stemmetje kun je vergelijken met een duiveltje op mijn schouder, zoals je dat vroeger wel eens in tekenfilms zag. Dat duiveltje probeert me continue te verleiden om slechte keuzes te maken. Dat engeltje is een stuk minder aanwezig en ik wil proberen om dat engeltje een stuk luider en aanweziger te maken en dat is het hoofddoel van deze 3 dagen vasten. David Goggins heeft het daar ook continue over, controle krijgen over je mind is de sleutel tot een gelukkig, gezond en succesvol leven. En door mezelf uit te dagen en dat stemmetje te laten zien dat ik niet naar hem luister, wordt mijn mind krachtiger en dat stemmetje steeds kleiner.
Het is makkelijker gezegd dan gedaan, omdat dat stemmetje me continue op de juiste momenten weet te bereiken. Maar nogmaals, omdat ik het herken, kan ik me steeds beter verweren. Ik wil ook niet klagen over wat ik aan het doen ben, want dan herhaal ik het stemmetje en dat maakt hem groter en krachtiger. Nee, ik probeer zoveel als ik kan om krachtig en gefocust te blijven op het doel. Het klinkt allemaal misschien wat zweverig, maar voor mij is het heldere logica en steeds meer een levensdoel aan het worden. Waar de een zich bekeert of een wereldreis maakt, maak ik nu deze interne reis, waarbij mijn doel helderder is dan ooit; volledige mindcontrol hebben!
Huidige stand van zaken na bijna 24 uur: gewicht 90 kilo (min 1.3 kilo), BMI 27,2 (min 0,4), lichaamsvet 28% (min 0,5%). Alhoewel ik er minder waarde aan hecht, omdat ik weet dat dit tijdelijke resultaten zijn, is het toch fijn om te zien dat het ook cijfermatig voordelen heeft.
Dag 3
11.00 uur: 44 uur aan het vasten, ruim over de helft nu. Ik zeg net op de app tegen Dennis dat ik dat stemmetje veel beter onder controle heb nu, omdat ik me er bewust van ben dat dat stemmetje tegen me liegt. Ik merk ook dat ik me fysiek gewoon prima voel, tuurlijk ben ik iets vlakker en heb ik iets minder energie, maar eigenlijk vind ik het te verwaarlozen. Gisteren heb ik ook gewoon getraind om 16.00 uur en dat ging ook prima. Geen moment het gevoel gehad dat ik flauw of minder sterk was en dat is ook logisch. Fysiek zit ik namelijk gewoon in mijn vetverbranding en die levert me veel meer energie op dan calorieverbranding. Het was een pittige wod met 8 minuten burpees als afsluiting. Ik haalde 65 stuks, had het zwaar, maar dat heb ik altijd met burpees (wie niet?!). Na de wod voelde ik me wel even inkakken, maar eenmaal thuis was het eigenlijk wel ok.
De rest van de avond op de bank doorgebracht en echte meisjes in de jungle gekeken met Lynn. Lekker simpel, lekker laagdrempelig en gewoon even chill. Lynn at gelukkig ook niks naast me, dus dat scheelde wel. Netjes om 22.00 uur naar bed gegaan en na 5 minuutjes in slaap gevallen, dus dat was prima. Vanochtend die kleine naar school gebracht en daarna even gechilled op de bank. Net om 10.00 uur gestart met de voorbereiding op een teamsmeeting die ik om 12.00 uur heb met een mogelijke werkgever. Het betreft een infosessie, dus ik heb wat informatie ingewonnen bij mijn contactpersoon en mede op basis daarvan een paar vragen voorbereid.
Verder wil ik gewoon mezelf zijn, ontspannen, scherp en relaxed. Ben wel een klein beetje zenuwachtig, omdat het de eerste keer in maanden is dat ik een gesprek aan ga in een sollicitatieronde. Toch een beetje onwennig natuurlijk en ik voel ook wel een bepaalde druk om het goed te doen. Een goede test dus voor me, ook om dat stemmetje uit te schakelen. In dit soort situaties zegt dat stemmetje bijvoorbeeld tegen me dat het misschien wel niet goed gaat, omdat die mensen naar zijn. En dat ik misschien vragen krijg die ik niet goed kan beantwoorden of dat ik niet goed uit mijn woorden kom. Of dat er waarschijnlijk kandidaten bij zitten die beter geschikt zijn dan ik. En alhoewel dat allemaal realistische scenario's zijn, is het een leugen dat ik me daardoor zenuwachtig moet maken. De waarheid is namelijk dat ik deze functie graag wil en dat ik een hele geschikte kandidaat ben en veel ervaring, nieuwe inzichten, enthousiasme en kennis met me meebreng. De details zijn niet belangrijk, het gaat erom dat ik geschikt ben en dat ze blij mogen zijn met iemand als ik. Die scenario's zijn dingen waar ik geen invloed op heb en waar ik me niet mee bezig moet houden. IK ga kijken wat ik ervan vind, IK ben mezelf en profileer me ook zo. Dat stemmetje krijgt dus geen stem in dit verhaal!
Qua vasten moet ik dus vooral proberen deze dag en avond door te komen. Doordat ik zo dat gesprek heb, ben ik in ieder geval tot 13.00 uur bezig. Daarna kan ik of even rusten of ik kan actief zijn met mijn blog of andere klusjes. Ik moet om 15.00 uur weer weg om die kleine te halen en daar ben ik dan ook weer tot sowieso 16.00 uur zoet mee. Ik ga vandaag niet trainen, pak mijn rust en ik kan ook niet, omdat Lynn naar kantoor is. Vanavond lekker weer op tijd naar bed, morgenochtend trainen en dan is het een kwestie van aftellen.
De data van dit moment: gewicht 89,2 kilo (min 2,1 kilo), BMI 26,9 (min 0,8) en Lichaamsvet 27,7% (min 0,8%). Ik moet zeggen dat ik na de workout van gisteren had verwacht dat ik meer kwijt zou zijn, maar zoals al eerder gezegd, de cijfers zijn bijzaak en een externe motivator. De intrinsieke motivator blijft de controle over mijn mind verhogen, wilskracht en discipline verhogen. Het is maar 1 strijd, maar wel een belangrijke en zoals Goggins zegt; eentje die ik mijn koekjestrommel kan stoppen en kan gebruiken bij de volgende keer dat dat stemmetje me weer probeert te verleiden ergens mee te stoppen!
Dag 4
13.30: De laatste loodjes, nog anderhalf uur en dan heb ik mijn doel van 72 uur (water)vasten behaald. Toen ik gisteren rond 15.00 uur op mijn 48 uur punt was, begon ik me fysiek echt een stuk minder te voelen. Ik voelde dat ik mijn brandstoffen echt opgebruikt had, was moe, slap, vlak en kon slecht functioneren, alles voelde zwaar. Dat was een wezenlijk verschil met hoe ik me de eerste 48 uur gevoeld had, want tot dan toe was het puur mentaal. Cravings naar lekkere dingen, chagerijnig en meer een strijd tegen mijn mind. Deze laatste 24 uur zijn veel meer fysiek, dus dan ben ik ook meer bezig met hoe ik me fysiek kan houden i.p.v. te vechten tegen mijn behoeftes.
Gisteravond vrij vroeg naar bed gegaan en gelukkig ook redelijk vroeg in slaap gevallen, ik denk dat het rond 21.30 was. Toen ik vanochtend wakker werd, voelde ik me heel erg slap, alles kostte heel veel moeite, van tanden poetsen tot aankleden tot mijn kleinste naar school brengen. Toen ik rond 08.40 terug was van school, appte Nol (een maatje van crossfit die ook eerder 72 gevast heeft en net zoals ik veel interesse heeft in het onder controle krijgen van dat stemmetje en je mindset) me en vroeg hoe het ging en dat vertelde ik hem. Hij gaf aan dat ik mijn electrolytes moest blijven nemen voor energie, dus dat deed ik. Ik vind die elektrolytes die ik heb met een smaakje van rode bosvruchten een beetje chemisch smaken, maar dat kan ook wel, want het is tenslotte een zout- en mineralen oplossing. Dus met plezier drink ik ze niet, maar deed het toch en het gaf me inderdaad iets meer energie voor mijn gevoel, maar dat kan ook het placebo effect zijn.
Rond 09.15 vertrok ik naar de gym voor de WOD. Ik twijfelde nog om te gaan, omdat ik me zo zwak voelde, maar gelukkig was het een krachtwod vandaag en geen conditionele, dus dat scheelde. Eenmaal daar ging het eigenlijk wel prima, de slapheid en het vlakke was vrij snel verdwenen en na de warming-up voelde ik me eigenlijk gewoon helemaal prima. Ook bij mij werkt de wetenschap, waar Chris Hemsworth het in de docu Limitless het over heeft, dus. Toen ik ging bewegen en mijn lichaam in een situatie gebracht werd waarin het moest presteren, ontstond er een soort ketonen reactie die mij genoeg energie leverden om de workout op een prima niveau te volbrengen. Ook na de wod voelde ik me goed en nu inmiddels bijna 3 uur na de workout voel ik me eigenlijk nog steeds prima, in ieder geval veel beter dan vanochtend.
Zojuist mijn laatste meting gedaan: gewicht 88,4 kilo (min 2,9 kilo), BMI 26,7 (min 1) en Lichaamsvet 27,4% (min 1,1%). Dat is mooi, voor zover het betrouwbare data is nogmaals. Visueel is het resultaat voor mij persoonlijk nog veel hoger. Mijn buik is echt bijna weg en ik zie voor het eerst weer die zogenaamde "V" onder aan mijn buik naar mijn kruis toe. Mooi natuurlijk, maar de allerbelangrijkste resultaten zijn wat er intern is gebeurd en wat er mentaal is gebeurd. Intern is niet aantoonbaar, maar als het goed is, heeft mijn lichaam een volledige reset gemaakt, alle opgeslagen vetten en calorieën verbruikt. Mijn zombiecellen zijn afgevoerd en als ik het goed is heb ik mijn strijd tegen ouderdom vertraagd. Mentaal, daar heb ik natuurlijk al genoeg over geschreven, maar nu ik aan het einde van deze challenge kom, wordt heel duidelijk aan mij bevestigd dat ik gelijk had over dat stemmetje. Dat stemmetje dat me continue heeft uitgedaagd op allerlei manieren door me voor te liegen met fysieke signalen en gedachtes over lekkere dingen en opgeven. De keren dat ik dacht aan opgeven zijn niet op 2 handen te tellen. Waarom doe je dit jezelf aan en het is wel goed genoeg zo en niemand komt erachter als je nu eet, die gedachtes kwamen zo vaak voorbij, vooral op het momenten dat ik het zwaar had. En nu bijna 72 uur voel ik me gewoon helemaal prima. Met andere woorden, het waren leugens van mijn mind. Het klinkt misschien extreem voor de leek, maar voor mij is het exact wat het is. Ik voel me echt supertrots op deze prestatie. Natuurlijk is het fijn dat ook mijn vrienden en familie trots op me zijn en dat laten weten, maar ik merk echt dat deze overwinning vooral voor mezelf een mijlpaal is. Weten dat je iets kunt, is 1 ding, maar het ook uitvoeren en bereiken, is nog een heel ander level. Deze dikke prestatie stop ik mijn koekjestrommel en gebruik ik de volgende keer dat dat stemmetje weer tegen me begint te liegen om kracht uit te putten. Blessed!
Over een klein half uurtje ga ik op mijn gemakkie naar de supermarkt, koop ik een soepie om mee te starten en wellicht een lekker broodje erbij. Vanavond neem ik Lynn lekker mee naar Loetje en ga ik heerlijk genieten van alles waar ik zin in heb, work hard, play hard, zeg maar! En dat is de laatste bijkomstigheid van deze hele challenge, ik waardeer het eten en drinken nu weer zoveel meer! Conclusie: 3 dagen strijden met geweldige resultaten. En dat bewijst nog maar eens dat jezelf uitdagen en pijnigen de enige manier is om te groeien, letsgo!