De titel van deze blog is een prachtige quote van Inky Johnson, welke ik net 5 minuten eerder hoorde op zijn instagram pagina. En zoals wel vaker, kwam ie exact op tijd bij me binnen. Inky zegt terecht dat je iedereen altijd hoort over the grind, hustle and hard work, maar dat je weinig mensen hoort over de discipline van geduld hebben. Nu zijn er in mijn omgeving wel mensen die tegen me gezegd hebben dat ik geduldig moet zijn, maar zelf voelde ik toch de druk en de behoefte om gelijk resultaten te zien van welke inspanning dan ook. Niet alleen recent, maar eigenlijk al mijn hele leven. Voor mij is de discipline om geduldig te zijn dan ook serieus een nieuw onderdeel van mijn mindset die ik wil beheersen.
Deepak Chopra zei ooit dat de tekenen van het universum ons continue worden voorgehouden, maar dat we deze vaak zelf niet zien of afdoen als toeval. Ook het herkennen van deze tekenen, is een kwaliteit of een kunst die je kunt trainen. Het vergt geloof, vertrouwen, rust en een heldere geest, tenminste dat is mijn interpretatie van hoe deze kunst eigen te maken. Ik merk dat ik deze zaken de laatste weken steeds meer begin te ontwikkelen. En daarmee begin ik ook steeds meer de tekenen van het universum te zien. Ok, dit klinkt serieus heel erg zweverig en abstract, maar het is mijn waarheid. Laat ik proberen het wat concreter te maken. Het gaat om de wet van aantrekkingskracht die stelt dat je krijgt wat je vraagt. Er zijn genoeg boeken over geschreven, zoals bijvoorbeeld the secret van Rhonda Byrne, een heel bekend boek. Nu is het begrip van wat je dan vraagt vaak best abstract, het gaat vaak om gezondheid of welvaart, maar niet vaak heel concreet. Maar ik heb geleerd om concreet te zijn in wat ik vraag en die vraag continue voor mezelf te herhalen en wat ik nu merk, is dat ik begin te krijgen wat ik vraag, alleen is het vaak verpakt in kleine signalen die me helpen dat te krijgen wat ik wil.
Ik zei net concreet, dus laat ik het ook concreet maken. Ik heb gevraagd naar inzichten in wat mij gelukkig maakt, ik heb gevraagd om guidance, wijsheid en hulp op financieel vlak, werkgerelateerd vak en liefde. Daarna heb ik me verdiept in heel veel zaken, ik heb vacatures gezocht, gesprekken gevoerd, feedback gevraagd, gesolliciteerd. Want vragen alleen is niet genoeg, je moet ook energie stoppen in wat je vraagt en dat heb ik dus ook gedaan. Zoals mijn blogs vertellen, heeft me dat niet altijd direct opgeleverd wat ik heb gevraagd. Ik ben afgewezen, aan de kant gezet, genegeerd en niet serieus genomen. En dan heeft me pijn gedaan. Maar vandaag snapte ik opeens dat al deze pijnlijke ervaringen nodig waren om te krijgen wat ik gevraagd heb. Ik werd vandaag namelijk opeens uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek. Ik reken me echt nog niet rijk en ik weet dat de kans dat ik aangenomen wordt nog steeds klein is, maar daar gaat het me niet om. Het feit dat ik iemand aan de lijn kreeg die aangaf dat ze enthousiast over mijn sollicitatie zijn en me willen ontmoeten, is voor mij het signaal dat ik nog steeds in de game zit. Het werd voor mij duidelijk dat al die afwijzing en zoektochten stappen waren die ik moest ondernemen om mijn nederigheid terug te brengen en mijn vermogen om dankbaar te zijn te herstellen. Ik vroeg om wijsheid en deze wijsheid is mij goud waard. Het feit dat ik blij kan zijn met iets simpels als een uitnodiging voor een kennismaking zonder enige garantie op een baan, dat is een kwaliteit en stelt me in staat dankbaar te zijn. En dankbaarheid... dat is de grootste zegening die je kunt hebben, want als je dankbaar bent, kun je niet boos, verdrietig of ongelukkig zijn. Nee, dankbaarheid is het ultieme geluk.
Naast dankbaarheid is een andere wijsheid die ik hiermee geleerd heb dus de discipline om geduldig te zijn. Het is prima als iets niet gelijk lukt of als je het gevoel hebt dat je faalt of niet verder komt, zolang je maar blijft doorgaan en vertrouwen houdt in dat je krijgt wat je hebt gevraagd. Eric Thomas maakte hierover ooit de vergelijking met bidden. Hij zei iets in de trent van dat bidden het versturen van een boodschap aan god is, maar dat je dan niet moet verwachten dat je de volgende dag gelijk krijgt waar je om hebt gebeden. Nee, die boodschap moet nog door god ontvangen worden en belandt op een stapel andere gebeden en dat god vervolgens ook bepaalt hoe hij jou toestuurt waar je voor gebeden hebt. Misschien verwachtte jij een brief via een straaljager terug, maar besloot god dat het om moverende redenen beter was om die brief terug te sturen via een postduif. Met andere woorden, er staat geen tijdstip op het krijgen waar je om hebt gevraagd of voor hebt gebeden, het komt wanneer het komt en hoe meer jij de signalen dat het onderweg is gaat herkennen, hoe makkelijker het voor je wordt en hoe eerder je het ontvangt.
Ik begin dit ook te merken in iets dat veel minder abstract is en dat is het fitter worden. Ik begin echt te merken dat ik fitter word, op de padelbaan, in de crossfit box en in het algemeen. Ook esthetisch begin ik positieve veranderingen te zien. Let wel, dat heeft echt wel een maand of 10 geduurd, want er waren tijden dat ik niet het gevoel had dat ik progressie maakte en continue terugviel in slechte gewoontes. Maar nu zie ik dat elke workout, elke challenge die ik doe, elk wandeltochtje en elk padelpotje bijdraagt aan mijn doel om fitter te worden. Geduld is key en niet afhaken omdat je geen zichtbare progressie ziet, is essentieel
2 dagen later...
Dat ik deze kennis heb, betekent helaas (nog) niet dat ik me continue dankbaar voel of geduldig ben. Het zijn skills die ik moet trainen en zoals met alles geldt; hoe meer ik train, hoe sneller ik progressie maak. Vandaag bijvoorbeeld stond ik op met een negatief gevoel in mijn lichaam. Ik weet wel waarom dat komt, het is een spannende dag voor me. Ik moet om 11.00 uur naar de mondhygiëniste en tandarts voor controle en om 15.00 uur heb ik een eerste sollicitatiegesprek. De tandarts is iets waar ik vanaf mijn jeugd een soort angst voor heb ontwikkeld en alhoewel ik al jaren eigenlijk nooit slechte ervaringen heb bij de tandarts, blijft het een dingetje. Ik ben er dus zenuwachtig voor en zenuwen hebben een soort negatieve uitwerking op mijn systeem. Ik kan die zenuwen wel negeren, maar dat is je kop in het zand steken. Ik moet ze toestaan, maar tegelijk moet ik blijven relativeren en proberen het positieve ervan in te zien. Ik leef in een land waarin we hele goed tandzorg hebben en gelukkig heb ik best een gezond gebit. Het enige waar ik niet content mee ben, is de kleur van mijn tanden. Dat is enigszins ingegeven door heel veel mensen die tegenwoordig hun tanden gedaan hebben en een prachtige witte kleur hebben. Hierdoor lijken mijn tanden voor mij nog geler dan ze waarschijnlijk zijn. Wat ik mezelf al een poosje geleden voorgenomen heb, is dat als ik mijn laatste controle heb en de mondhygiëniste heb gedaan, dat ik me dan ga oriënteren op een mogelijkheid mijn tanden via composiet en zonder slijpen een mooi wit laagje te geven. Het kost rond de 2k, maar dat heb ik er graag voor over. Dus als ik vandaag door de check heen kom of ik misschien nog wat moet laten doen, dan kom ik een stap verder bij het gebit dat ik graag wil. Ik moet dus blij zijn dat ik vandaag weer een stapje dichterbij kom. Daarbij is er nog iets wat ik heel belangrijk vind en dat is dat ik er goed uit blijf zien voor mijn kinderen en vrouw naar mate ik ouder word. Het goede voorbeeld geven, niet alleen fysiek, maar ook esthetisch (in dit geval mijn gebit) vind ik belangrijk. En als laatste, stop beeing such a bitch and come on. Het is geen fucking hartoperatie ofzo, dus ik moet me ook niet zo aanstellen.
Over dat laatste gesproken, misschien is dat ook wel weer iets wat ik jong geleerd heb. Mijn ouders waren ook altijd lastig met de tandarts en hun gebit. Ze zeiden vaak af als ze er geen zin in hadden, ook omdat zij trauma's hadden van de tandartsen in hun tijd, wat ik overigens begrijp. En daar komt het weer terug op het gebied van afhaken als het lastig wordt, wat voor mij de rode draad in mijn leven is. Dingen uit de weg gaan, is iets wat ik teveel gedaan heb, waardoor ik niet getraind ben om mijn angsten te overwinnen. Dus dat is nog een winst van vandaag, ik ga iets doen waar ik niet naar uit kijk, waar ik zenuwachtig over ben, maar wat ik nou eenmaal moet doen. Anderen denken daar wellicht niet 2x over na, omdat het voor hen niks meer voorstelt, maar voor mij is het nog een uitdaging. Nu ik het zo bekijk, heb ik er gelijk een ander gevoel bij. Vandaag gaat niet om de tandarts, het is een nieuwe uitdaging die ik ga overwinnen, net zoals 3 dagen vasten bijvoorbeeld! Dus kom maar op!
Het andere waar ik dus een beetje zenuwachtig over ben, is dat ik vandaag mijn eerste sollicitatiegesprek sinds een paar maanden heb. Ook een uitdaging, omdat mijn zelfvertrouwen na best wel wat afwijzing toch een deukje opgelopen heeft en na mijn laatste werkervaring een flinke deuk opgelopen heeft. Ik ben uit de flow van het arbeidsleven en het voelt voor mij toch een beetje als een soort keuring die ik onderga waarbij gecheckt wordt of ik wel waardig ben. Ik weet dat ik het groter maak dan dat het is, maar dat is de monkeymind zoals mijn wijlen vader zou zeggen. Ik moet niet vergeten dat ik in de laatste 10 maanden een mooie reis heb gemaakt die me heel veel gebracht heeft. Ik ben veranderd, gegroeid en een betere versie van mezelf geworden. En ook een slimmere versie, niet te vergeten. Ik heb geleerd van de fouten die ik tot nu toe bij het solliciteren gemaakt heb. Ik ben heel open en eerlijk geweest en alhoewel door werkgevers gezegd wordt dat ze dat waarderen, heeft het me niet geholpen. De realiteit is dat werkgevers zoeken naar een bepaald type en dat het dus belangrijk is om aan dat beeld te voldoen. Als dat betekent dat ik iets minder van mezelf moet laten zien, iets professioneler en zakelijker moet blijven en mezelf iets mooier moet voordoen dan ik ben, dan is dat zo, dat is part of the game. Ik zeg bewust game, want dat is solliciteren eigenlijk daadwerkelijk. Een spel waarin 2 spelers een match proberen te maken op basis van kernwaarden. En net zoals bij het leren kennen van een partner, laat je niet gelijk alles zien, sterker nog, je laat de versie zien waarvan jij denkt dat die ander hem wil zien. Het elkaar echt leren kennen, gebeurt pas in de weken en maanden daarna. En om de vergelijking met relaties verder door te trekken, we vinden elkaar aantrekkelijk en daarom zijn we met elkaar in contact gekomen. Vandaag hebben we een eerste date, waarin we verder gaan onderzoeken of er meer achter die aantrekkingskracht zit. Op die eerste date ga ik geen scheten laten, trek ik mijn mooiste outfit aan, probeer ik mijn charmantste versie te zijn met als doel haar verliefd op me te laten worden. Dat neemt niet weg dat als ik vandaag zelf afknap op mijn date, dat ik dan zelf de stekker eruit trek.
Om goed beslagen ten ijs te komen straks tijdens mijn date :), ga ik vanmiddag nog even goed kijken naar de teksten in de vacature. Het is belangrijk dat ik een goede inschatting maak naar wat ze zoeken en natuurlijk ook hoe ik daarin pas. Even goed checken wat ik ook alweer in mijn motivatiebrief geschreven had en mogelijke vragen voorbereiden, zowel van de kant van mijn date als mezelf. Met die info, mijn beste outfit aan en een positieve en slimme mindset ga ik die kant op. Dat is waar ik invloed op heb en op alle andere zaken buiten mijn invloedssfeer schenk ik geen aandacht.
Een dag met uitdagingen dus, een dag waarin ik ga groeien, no matter what. En een dag waarin ik trots kan zijn op mezelf, omdat ik doe wat heel veel mensen niet doen; owning my fears en dealing with them. Om er nog even wat one-liners in te gooien; no pain no gain of no nuts no glory. En om terug te komen op de wet van de aantrekkingskracht, gooi ik deze ook nog even het universum in:
- Ik vraag vandaag kracht om positief te blijven en ik ga deze hele dag lachen en sterk zijn!
- Ik vraag om een goede behandeling bij de tandarts en ik ga een goede uitkomst krijgen!
- Ik vraag om rust, kracht en scherpheid tijdens mijn sollicitatiegesprek en ik ga zorgen dat ik deze baan krijg!
Wat rest in deze blog is om ook nog even bewust stil te staan bij de dingen waar ik dankbaar voor ben. Zoals gezegd, dankbaarheid is de ultieme katalysator voor geluk en blijdschap. Misschien een beetje laim, maar ik haal serieus dankbaarheid uit de stomste dingen. Gisteravond zat ik voor de zoveelste keer naar Forrest Gump te kijken, die was op tv. En het liet me realiseren dat ik zo gelukkig ben met het feit dat ik mijn moeder nog in redelijk goede gezondheid heb, dat ik een lieve vriendin heb die voor me klaar staat en dat ik 2 heerlijke gezonde kids heb. Deze tijd krijg ik nooit meer terug, dus ik ben het aan hen en mezelf verschuldigd dat ik de beste versie van mezelf laat zien te allen tijde. Zij rekenen op me, ik reken op me, mijn toekomstige ik rekent erop dat ik nu de juiste keuzes maak. Ik gebruik mijn dankbaarheid dus niet alleen om blij te zijn, maar ook als motivatie om hard te blijven gaan (David Goggins) op alle vlakken; mentaal, fysiek en spiritueel. Als ik dat betrek op het hier en nu, dan weet ik wat me te doen staat, dus lets fucking go!
Einde