Via MyTrueGrowth deel ik mijn persoonlijke ontwikkelingsreis naar een gelukkig(er) leven. Net zoals bij een ieder gaat dit met ups en downs en ik denk dat alleen door hier zo eerlijk en realistisch mogelijk naar te kijken je ware groei kunt bewerkstelligen.
In het kort:
Geslacht: Man
Geboortejaar: 1978
Sterrenbeeld: Ram
Geboorteplaats: Amsterdam
Burgerlijke staat: Samenwonend met geregistreerd partner
Kinderen: 2 dochters (2008 en 2019)
Opleidingsniveau: Mavo - MEAO - HBO leergang Psychologie & Coaching - HBO modules Toegepaste Psychologie
Arbeidsverleden: diverse managementfuncties
Hobby's: Padel en Crossfit
Achtergrond:
In 2022 heb ik mijn vader na een ziektebed van 4 jaar verloren aan kanker. Sindsdien probeer ik mijn moeder (zij en mijn vader waren ruim 50 jaar samen) op te vangen waar ik kan, hetgeen niet altijd meevalt, omdat ze naast fysieke problemen het ook mentaal erg moeilijk heeft. Ik heb een zus die anderhalf jaar ouder is en met wie ik door de jaren heen niet altijd een goede relatie gehad heb. We zijn redelijke tegenpolen en begrepen elkaar niet altijd even goed. Tot het overlijden van mijn vader hebben we zelfs een aantal jaren geen contact gehad. Inmiddels zijn we weer on speaking terms en hebben we een modus gevonden die goed voor ons werkt.
Ik heb een dochter uit 2008 uit een eerdere relatie. We gingen na ongeveer 8 jaar uit elkaar toen onze dochter 3 jaar oud was, omdat we beiden door hadden dat het niet werkte tussen ons. Ik moet zeggen dat ik na de breuk moeite had om te accepteren dat het niet gelukt was en ook dat het leven doorging. Vooral in het begin hadden mijn ex en ik een zeer moeizame co-ouderschap relatie, maar inmiddels zitten we redelijk op 1 lijn voor wat betreft de opvoeding en zijn we al veel langer gewoon cool met elkaar. We hebben altijd een 50/50 regeling gehad, maar sinds onze dochter naar de middelbare school gaat, is ze in de praktijk ongeveer 80% van de tijd bij mij, mede omdat haar school hier dichter bij is, haar beste vriendin in de straat woont en ze bij ons een hele zolder etage tot haar beschikking heeft. Ik heb ook een dochter met mijn huidige partner. We hebben sinds 2016 een relatie en onze dochter is in 2019 geboren.
Ik zit op dit moment (december 2023) al ruim een half jaar thuis en heb een WW-uitkering. Ik ben rond mijn 20e begonnen met werken en heb vanaf de start altijd full-time gewerkt in diverse managementfuncties als teamleider en MT-lid; 12 jaar in het bankwezen, daarna 10 jaar bij een woningcorporatie en daarna respectievelijk in de bouwwereld. Bij mijn laatste dienstverband is het misgegaan en als gevolg daarvan ben ik thuis komen te zitten. Ik kwam er daarna al snel achter dat ik tegen een burn-out aan zat en hier heb ik behoorlijk wat last van gehad. Op het moment dat ik dit schrijf zit ik nog steeds thuis, zonder werk, en ben ik recent weer begonnen met solliciteren. Dat valt nog niet echt mee, want ik solliciteer nu naar functies die niet direct in mijn profiel passen. Ik heb inmiddels de nodige afwijzingen moeten incasseren en dat valt me best zwaar. Dit alles heeft me echter wel ontzettend aan het denken gezet en 1 van de uitkomsten is dat ik meer wilde doen met mijn coaching- en psychologieachtergrond, waardoor ik ook met deze site gestart ben. Een andere hele belangrijke uitkomst is dat ik heb ingezien dat ik al ruim 25 jaar alleen maar bezig ben met de "beste" financiële moves maken. Dat heeft ook gewerkt, financieel gezien. Bij mijn laatste werkgever verdiende ik een topsalaris, reed ik een prachtige leaseauto en had ik vooruitzichten op hoge bonussen en aandelen in het bedrijf. Maar... tegen welke prijs? Ik maakte veel uren, had alleen maar stress, zat in een slangenkuil en had nul plezier in mijn werk. Dat werkte door in alles wat me lief is, hoe ik met mijn gezin omging, hoe ik met mezelf omging en hoe ik mijn leven leidde. Lang verhaal kort, het was het niet waard en ik kon het eerlijk gezegd ook niet aan. Op dat niveau, met die druk, over lijken gaan, het politieke spel, het achter de ellebogen gedoe en dat alles voor financieel gewin, dat was niet voor mij weggelegd, dat was niet mij. Dit escaleerde tot een punt dat het voor zowel mij als het bedrijf geen optie was om samen door te gaan. We troffen een zogenaamde vaststellingsovereenkomst (VSO) en dat was het. Dat klinkt wellicht heel simpel en zakelijk, maar voor mij persoonlijk was het enorm zwaar. Ik voelde dat ik gefaald had, dat ik afgeschreven was alsof ik niks was en ik schaamde me enorm. Nog steeds heb ik flashbacks en nare dromen over die periode en ik merk dat mijn zelfvertrouwen een enorme deuk opgelopen heeft. Daarbij helpt het niet dat ik nog geen andere baan heb en het een stuk moeilijker blijkt om weer aan een nieuwe baan te komen.
Fysiek gezien heb ik ook mijn uitdagingen. Ik heb mijn hele leven gesport en ben nog steeds sportief. In mijn jeugd heb ik op redelijk niveau gevoetbald en getennist. Met tennis ben ik gestopt toen ik 18 was en ik heb gevoetbald tot ik 36 was. Ook heb ik vanaf mijn 18e af en aan gefitnest en inmiddels doe ik ook aan crossfit en padel. Ik ben nooit echt helemaal tevreden geweest met mijn lichaam. In mijn jeugd was ik altijd erg klein en dun, in mijn jonge volwassenheid was ik wat breder (mede ook vanwege een steroïde kuur(tje) op mijn 23e, maar nog steeds vond ik mezelf niet gespierd genoeg, want ik had nog steeds niet dat mens health lichaam. Nu ben ik vooral niet afgetraind genoeg vind ik zelf. Ik wil mezelf niet dik noemen, want dat ben ik niet, maar ik heb ook geen definitie. Ik ben dus fysiek nooit op het punt geweest dat ik blij was met hoe ik eruit zag. Niet ontevreden of onzeker (soms wel), maar niet tevreden. Op dit moment ben ik conditioneel goed in vorm en heb ik nog steeds ambities om fitter te worden, zowel conditioneel als esthetisch. En daarin zoek ik nog steeds regelmatig naar manieren om dit voor elkaar te krijgen en die voor mij werken.
Dave